اهمیت برگزاری نمایشگاه‌ها بر کسی پوشیده نیست، اما در کنار کار اجرایی و رسانه‌ای، افتتاحیه‌ها به تدریج رنگ و بوی دیگری گرفته‌اند. سنت بریدن روبان قرمز که تا اواسط دهه ۹۰ تنها توسط یکی از مقامات یا پیشکسوتان صنعت انجام می‌شد، امروز به چالشی جدی بدل شده است.
مسئولان دولتی، نمایندگان مجلس، مدیران صنوف و صاحبان کسب‌وکارها تمایل دارند در جایگاه افتتاحیه حضور یابند و اگر دعوت نشوند، گاه با دلخوری واکنش نشان می‌دهند. این روند به‌گونه‌ای پیش رفته که حتی برای نمایشگاه‌هایی با یک سالن، شمار زیادی قیچی به دست می‌گیرند و بلافاصله پس از گرفتن عکس یادگاری، محل را ترک می‌کنند.
این پدیده که به «سندروم قیچی بی‌قرار» تعبیر می‌شود، بازتابی از رویکرد نمایشی برخی مسئولان است؛ حضوری که بیشتر به دنبال عکس و مصاحبه رسانه‌ای است تا توجه جدی به دستاوردها و مشکلات غرفه‌داران. در حالی که صنعت نمایشگاهی با چالش‌هایی همچون کاهش کیفیت سالن‌ها، تغییرات مکرر تقویم‌ها و فرسودگی زیرساخت‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند، حاشیه‌های افتتاحیه همچنان پررنگ‌تر از متن مانده است.
به باور ناظران، تا زمانی که نگاه مسئولان به نمایشگاه‌ها بیشتر سرگرمی و فرصت نمایشی باشد تا محفل تخصصی، نمی‌توان انتظار توسعه جدی در این صنعت را داشت.
